Andrzej Benesz

działacz żeglarski

ur. 14 lutego 1918 r. w Tarnowie, zm. 26 lutego 1976 r. w Kutnie.

miejsce pochówku: Cmentarz Srebrzysko w Gdańsku

Pochodził z zubożałego rodu szlacheckiego Beneszów, którego korzenie sięgały ziem węgiersko-morawskich. Dzieciństwo spędził w Bochni, gdzie ukończył Gimnazjum Historyczne, jedną z najlepszych szkół w mieście. Na studia wybrał się do Krakowa, studiował prawo i archeologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas wojny musiał ze studiów zrezygnować, pracował fizycznie jako robotnik, był także kierowcą, równolegle działał w strukturach konspiracyjnych AK.

Jeszcze podczas wojny, w lutym 1945 roku, wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, był sekretarzem struktur w Bochni, został także wybrany do władz wojewódzkich partii. W późniejszych latach mieszkał w Szczecinie, Koszalinie i Gdańsku zajmując się tworzeniem lokalnych struktur stronnictwa i organizowaniem ich pracy. Działania te podejmował jako sekretarz Komitetów Wojewódzkich SD.  Swoją działalność polityczną uzupełniał zasiadaniem w Radach Narodowych różnych szczebli. Systematycznie piął się po szczeblach kariery politycznej, w 1954 roku został zastępcą członka Centralnego Komitetu SD, a na VI Kongresie partii, w 1958 roku, został członkiem Centralnego Komitetu. W 1962 roku został wybrany do prezydium tego gremium oraz członkiem Rady Naczelnej SD. Rok 1971 przyniósł awans Benesza na wiceprzewodniczącego Komitetu, dwa lata później awansował zostając szefem partii, a ponownego wyboru na to stanowisko dokonano w 1976 roku.

Działalność w Stronnictwie Demokratycznym łączył od 1957 roku z funkcją posła na Sejm PRL. Był posłem pięciu kadencji, a od 1971 roku pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu wybranego z klucza politycznego.

 Andrzej Benesz był czynnym żeglarzem, żeglował na własnym jachcie „Esperanto” przebudowanym z rybackiego kutra. W grudniu 1973 roku został wybrany na funkcję prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego. Na czas jego prezesury przypadły wielkie rejsy polskich żeglarzy: udane starty w regatach OSTAR w 1976 roku, rejsy wokółziemskie Zdzisława Pieńkawy. Zygfryda Perlickiego i Krzysztofa Baranowskiego, rozpoczęcie rejsu Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz, organizacja zlotu żaglowców Operation Sail ‘74 w Gdyni. Jak wspomniano w jego nekrologu, „Dzięki jego osobistym staraniom powołano Zarząd Działalności Gospodarczej. PZŻ. Uważał, że jest  to jedna z ważniejszych spraw dla prawidłowego działania i rozwoju żeglarstwa w Polsce". („Żagle” nr 3/1976)

Benesz zginął w wypadku samochodowym pod Kutnem. Pierwotnie został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, ale w 1999 roku jego ciało zostało ekshumowane i przeniesione na cmentarz Srebrzysko w Gdańsku.

W roku 1978 jego imieniem nazwano Centralny Ośrodek Żeglarstwa Polskiego Związku Żeglarskiego w Trzebieży, obecnej Mariny Trzebież.

Z Andrzejem Beneszem związana jest intrygująca historia związana z legendarnym skarbem Inków. Można ją znaleźć na stronie  https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Benesz

Nagrody i wyróżnienia:

Order Sztandaru Pracy II i I klasy

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Złoty Gryf Pomorski 

Medal 10-lecia Polski Ludowej

Medal 30-lecia Polski Ludowej

Ośrodek w Trzebieży współcześnie. fot. Marek Słodownik