Gabriel Groch

żeglarz, działacz żeglarski

ur. 9 lipca 1909 r. w Sanoku, zm. 13 kwietnia 2000 r. w Gdyni

miejsce pochówku: Cmentarz Witomiński w Gdyni

Dzieciństwo spędził w Sanoku, tam ukończył gimnazjum, stąd też wyjechał na studia, na wydziale mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Już przed wojną zainteresował się żeglarstwem i podczas studiów, w 1933 roku, wstąpił do Akademickiego Związku Morskiego, którego był współzałożycielem w tym mieście.  Szybko zdobył uprawnienia żeglarskie i w połowie lat 30. działał jako wykładowca na obozach żeglarskich w Jastarni. W tym czasie wstąpił też do YACHT KLUBU POLSKI. Aktywnie żeglował, zdobywał doświadczenie, został w Jastarni instruktorem i kierownikiem akademickich obozów żeglarskich. Tuż przed wojną- w lipcu 1939 roku- otrzymał patent kapitana żeglugi morskiej Polskiego Związku Żeglarskiego.

Po wojnie nie zerwał z żeglarstwem, współtworzył nowe kluby, w 1957 roku był komandorem słynnej wyprawy „Zewu Morza" i „Generała Zaruskiego" do Narviku, współorganizował kursy żeglarskie w Jastarni. W latach 1957-1962 pełnił funkcję prezesa gdańskiego okręgu PZŻ, zaś w latach 1970-1974 był komandorem YACHT KLUBU POLSKI. Do 1998 roku udzielał się w sądzie koleżeńskim gdańskich żeglarzy.

Gabriel Groch był komandorem słynnego rejsu jachtów "Generał Zaruski" (z lewej) i "Zew Morza" do Narviku w 1957 roku.

Edukacja i kariera zawodowa:

Podczas wojny pracował jako nauczyciel w szkole technicznej, po jej zakończeniu wrócił do Sanoka i pracował nad odbudową miejscowej elektrowni i wodociągów. Ciągnęło go jednak nad morze, już wiosną 1946 roku pojawił się w Gdyni, gdzie został mianowany kierownikiem wydziału mechanicznego stoczni nr 13 w Gdyni. Nadzorował remonty statków ocalałych po wojnie, pracy tej wówczas nie brakowało. Ponieważ przedmiotem szczególnej troski Babriela Grocha były kutry rybackie, wkrótce został kierownikiem wydziału techniczno-nawigacyjnego przedsiębiorstwa rybołówstwa bałtyckiego "Arka", aby p dwóch latach zostać dyrektorem technicznym, a po następnym roku dyrektorem naczelnym przedsiębiorstwa.

Dzięki jego staraniem w Świnoujściu powstała baza rybołówstwa dalekomorskiego, a z początkiem roku 1953 został zastępcą dyrektora d.s. eksploatacyjnych w Centralnym Zarządzie Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie. Przejściowo pracował potem w Krajowym Zarządzie Spółdzielni Rybackich, ale w 1957 roku powrócił do "Arki". Po paru miesiącach znów został dyrektorem naczelnym.

Nagrody i wyróżnienia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Członek Honorowy PZŻ

Autor książek:

„Zarys historii Oddziału Akademickiego Związku Morskiego we Lwowie w latach 1933-39”, 1984 (współautor)