Janka Bielak

żeglarka, działaczka żeglarska
ur. w 1928 r. na Wołyniu, zm. 18 stycznia 2009 r. w Londynie
miejsce pochówku: pogrzeb morski, Zatoka Gdańska

Urodziła się na Wołyniu, który po klęsce kampanii wrześniowej został przyłączony do Związku Radzieckiego. Mimo młodego wieku zaznała smaku pracy przymusowej, po wojnie została z rodziną repatriowana do Polski. Nie mogła odnaleźć się w realiach ówczesnej rzeczywistości, w 1951 roku udało jej się wyjechać do Londynu, gdzie osiadła na stałe. Nie miała żadnych związków z morzem i żeglarstwem, ale dzięki bratu, komandorowi Julianowi Czerwińskiemu została włączona w przygotowania do zlotu żaglowców w Gdyni Operation Sail ’74. Władze Sail Training Association poszukiwały do współpracy osoby znającej język polski i angielski, pani Janka (takiej formy imienia używała) biegle władała także rosyjskim i znała realia polskie, była więc kandydatką wprost wymarzoną. Do Gdyni jednak nie przyjechała, nie dostała wizy. Dzięki jej staraniom dwa lata później w regatach żaglowców wzięli po raz pierwszy Rosjanie wystawiając od razu dwa żaglowce: „Kruzenszterna” i „Towariszcza”.
Pani Janka działała w strukturach STA jako wolontariusz, ale zyskała opinię osoby bardzo znaczącej w organizacji. Przez kilka dekad współpracowała z organizacjami, kapitanami i załogami statków i jachtów żaglowych z Polski i krajów Europy Wschodniej. Była nieoficjalnym ambasadorem morskiej i żeglarskiej Polski w Wielkiej Brytanii.

Aż do roku 2007, kiedy przeszła na emeryturę, działała niezwykle aktywnie stając się jednym z filarów organizacji. Przypisywane jej są kilkuletnie starania zmierzające do przyznania STA nominacji do Nagrody Nobla. Jej mottem było powiedzenie: „Morze jest naszym mostem”. W roku 2005 Sail Trainig International ustanowił medal jej imienia - „The Janka Bielak Medal’ nadawany za wybitne zasługi dla międzynarodowej przyjaźni i zrozumienia poprzez szkolenie żeglarskie.
Zgodnie z jej ostatnią wolą, podczas zlotu żaglowców w Gdyni w lipcu 2009 roku, odbył się pogrzeb morski z pełnym ceremoniałem, a jej prochy zostały rozsypane na wodach Zatoki Gdańskiej z pokładu „Pogorii”.

Nagrody i wyróżnienia:
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Medal Św. Wojciecha