Marian Mickiewicz

żeglarz, pisarz, działacz żeglarski, publicysta

1931- 2011

miejsce pochówku:
Cmentarz Warszawa Włochy

Następny >

żeglarz, pisarz, działacz żeglarski, publicysta

ur. 25 marca 1931 r., zm. 23 grudnia 2011 r w Warszawie.

miejsce pochówku: Cmentarz Warszawa Włochy

Jako dziecko został deportowany do Rosji mieszkał w syberyjskiej tajdze i doświadczył piekła, które stało się udziałem wielu Polaków na zsyłce. Głód, zimno, praca ponad siły była także jego udziałem. Po przedostaniu się do armii generała Andersa został włączony do korpusu junaków. Do Polski powrócił przez Persję i Afrykę. Wiele przeszedł w tym czasie, ale niechętnie o tym mówił.

Patent kapitański uzyskał w 1961 roku i przez kolejne 30 lat był bardzo aktywny. Przez lata działał w strukturach klubów PTTK-owskich, na długo związał się z klubem „Rejsy”, a następnie z Sekcją Żeglarską WTW. Długie lata żeglował na jachcie klasy Conrad 2 „Jarl”. Był w grupie inicjatorów budowy jachtu „Polonia” dla żeglarzy środowiska PTTK, który to jacht powstał w celu opłynięcia świata. Rejs ostatecznie nie doszedł do skutku, ale jacht przez kilka dziesięcioleci służył szkoleniu warszawskich żeglarzy. Kapitan Mickiewicz dowodził nim w kilkudziesięciu rejsach i wyszkolił kilkuset żeglarzy. W latach 80. ubiegłego wieku żeglował w Sekcji Żeglarskiej WTW i dowodził jachtem klasy Taurus „Vistula”. Nie mógł się nadziwić, że mały jachcik może tak szybko żeglować, wciąż porównywał jego osiągi do starego „Jarla”, który przy podobnej wielkości żeglował dwukrotnie wolniej. Marian Mickiewicz przez lata egzaminował także na stopnie kapitańskie i choć był człowiekiem niezwykle skromnym i dobrodusznym, podczas egzaminów nie pobłażał, był surowy i dla wielu kandydatów na kapitanów stał się prawdziwym postrachem.

Edukacja i kariera zawodowa

Zawodowo całe życie zawodowe związany był z wydawnictwem „Wiedza Powszechna”, w którym był redaktorem. Był także autorem fundamentalnej książki „Z dziejów żeglugi”, napisał także kilka broszurek z serii Miniatury Morskie, pisywał do magazynu „Morze”, w którym zajmował się promocją historii żeglugi i pisma „Wodami Polski”, na łamach którego nawoływał do szerszego otwarcia się na morze i podnosił konieczność szkolenia młodych żeglarzy w rejsach morskich. Pisał wiele na temat konieczności popularyzacji turystyki morskiej. W swoich artykułach nawiązywał wprost do poetyki Mariusza Zaruskiego: Czas już i u nas skończyć z tą kompromitującą polskie żeglarstwo sytuacją – nie dziesiątki, lecz setki żeglarzy powinny w sezonie pływać po naszym morzu. To zupełnie możliwe, a nawet więcej – to jest konieczne, jeżeli mamy wszechstronnie wykorzystywać dobrodziejstwo posiadania wybrzeża morskiego, jeżeli mamy wszechstronnie szkolić i wychowywać naszą młodzież. (Marian Mickiewicz, „O turystyczne żeglarstwo morskie", „Wodami Polski” nr 4/1956)

Był autorem dwóch przewodników po Danii, której był znawcą i miłośnikiem i tam chętnie żeglował. Był również redaktorem pierwszych wydań rocznika PZŻ „Świat Żagli”. W pierwszym numerze, z roku 1972, opublikował także interesujący tekst na temat Gotlandii, w kolejnych wydaniach skupił się na Rugii i Kopenhadze. Marian Mickiewicz, „Gotlandia”, „Świat Żagli” 1972, Marian Mickiewicz, „Rugia”, „Świat Żagli” 1973, Marian Mickiewicz, „Kopenhaga”, „Świat Żagli”. Zmarł po krótkiej chorobie 23 grudnia 2011 roku w wieku 80 lat.