Czesław Czarnowski

 żeglarz, popularyzator żeglarstwa

    ur. 23 czerwca 1883 r. w Warszawie, zm. 29 listopada 1983 r. w Warszawie

    miejsce pochówku Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Dzieciństwo i młodość spędził w Nowogrodzie, Petersburgu i Wilnie. Jego ojcem był inżynier leśnik, który został przez władze carskie skierowany wraz z rodziną w głąb Rosji (ojciec otrzymał przydział do pracy nad środkową Wołgą). Czesław w ramach służby wojskowej ukończył Akademię Medyczną w Petersburgu. Studiował również w Dorpacie. Był aktywnym członkiem dawnych klubów żeglarskich w Nowogrodzie i Petersburgu, działał również w strukturach Ligi Morskiej w Wilnie. Patent kapitański uzyskał jeszcze w XIX wieku, w roku 1899, w roku 1967 uzyskał patent jachtowego kapitana żeglugi wielkiej.

W 1926 roku zwodował jacht "Mewa", na którym żeglował po jeziorach Trockim i Narocz, brał udział w imprezach promujących żeglarstwo, gościł często podczas regat, zapraszał na pokład oficjeli.

Był jednym z prekursorów polskiego żeglarstwa, współinicjatorem powołania Polskiego Związku Żeglarskiego i zakupu pierwszego jachtu „Carmen”.

Na tym jachcie odbywał corocznie kilka rejsów, a na pokład zabierał młodzież zdobywającą żeglarskie doświadczenie w wyprawach do portów duńskich i szwedzkich.

Jeden z pionierów żeglarskich wypraw bałtyckich i na Morze Północne, zwycięzca pierwszych polskich regat pełnomorskich na jachcie Jurand”. Po powrocie do Polski został ponownie członkiem  YACHT KLUBU POLSKI, do którego należał od jego założenia w 1924 roku.

Wydał siedem publikacji z zakresu tematyki morskiej i żeglarstwa. Opublikował m.in. „Podróże "Jurandem" do Skandynawii” (1938) oraz „Strzępy wspomnień”.

Był także malarzem amatorem, twórcą prac o tematyce marynistycznej (sprzedał ponad tysiąc obrazów). W 1980 r., za całokształt działalności żeglarskiej otrzymał Nagrodę im. Leonida Teligi, przyznawaną przez miesięcznik „Żagle”.

Po wodach śródlądowych przepłynął około 3000 kilometrów, a po morzach około 5000 mil morskich.

Edukacja i kariera zawodowa

Ukończył studia medyczne i jeszcze przed II wojną światową wykładał na Uniwersytecie Wileńskim. Praktykował także jako lekarz na terenie Rosji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamieszkał w Wilnie, gdzie wykładał na Uniwersytecie Wileńskim i został tam profesorem otolaryngologii.

Na szesnaście lat wyjechał do Argentyny, potem cztery lata mieszkał w Anglii, trzy na Bliskim Wschodzie i niecały rok w USA. W 1965 przyjechał do Polski. Został członkiem Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego.

Odznaczenia i wyróżnienia:

Członek Honorowy PZŻ  

Autor książek:

"Podróże "Jurandem" do Skandynawii", 1938

"Strzępy wspomnień", 1973

Jacht "Mewa" podczas rejsów promocyjnych.

zdjęcie wyróżniające: Marek Słodownik

reprodukcje: Marek Słodownik