Leszek Wiktorowicz

żeglarz

ur. 18 czerwca 1937 r. w Boreczku k. Sędziszowa Małopolskiego, zm. 24 czerwca 2010 r. w Gdyni

miejsce pochówku: Cmentarz Witomiński w Gdyni

Urodził się w Małopolsce, ale w 1952 roku przeniósł się do Trójmiasta. Tu ukończył Technikum Przemysłu Okrętowego, a następnie Państwową Szkołę Morską (dziś Uniwersytet Morski). Karierę rozpoczął na „Darze Pomorza”, gdzie pływał najpierw jako kandydat, a potem jako instruktor. Po ukończeniu szkoły morskiej rozpoczął na tym statku służbę oficerską. Wziął udział we wszystkich kampaniach szkoleniowych „Daru Pomorza” do 1970 r. i doszedł do stopnia I oficera. Jednocześnie pracował na statkach handlowych Polskiej Żeglugi Morskiej. W 1978 roku po raz pierwszy objął dowództwo statku – tankowca „Siarkopol”. W 1981 roku objął nadzór na budową „Daru Młodzieży”, zaprojektowanego przez inż. Zygmunta Chorenia.

W dziewiczym rejsie „Daru Młodzieży” Leszek Wiktorowicz pełnił funkcję kierownika naukowego (komendantem był Tadeusz Olechnowicz); po kilku latach objął stanowisko komendanta, które – z przerwami – piastował przez 25 lat. Dowodził „Darem Młodzieży” w czasie wielkiej, 9-miesięcznej wyprawy dookoła świata (1987–1988) z kulminacją w postaci udziału statku w Tall Ships Australia ’88. To był klasyczny wokółziemski rejs wokół trzech przylądków: Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn. Był autorem spektakularnego przejścia – pod pełnymi żaglami – pod mostem u wejścia do Sydney, które transmitowała telewizja australijska.

Brał udział w wielu The Tall Ships’ Races. Prowadził zwycięski „Dar Młodzieży” na trasie Southampton–Kadyks w czasie The Tall Ships’ Races 2000. Załoga „Daru Młodzieży” zajęła pierwsze miejsce w klasie A (wielkie żaglowce) i w klasyfikacji generalnej. Przez wiele lat przewodził najbardziej elitarnej polskiej organizacji żeglarskiej, zrzeszającej ponad pół tysiąca żeglarzy, którzy przepłynęli Cape Horn – był „Grotmasztem” Bractwa Kaphornowców. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej w Gdyni. Sprawami szkolenia młodzieży pod żaglami zajmował się w Sail Training Association Poland. Był wiceprzewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół „Daru Pomorza”. Przez wiele lat był szefem Kapituły Nagrody „Rejs Roku”. W styczniu 2007 roku jego zawodowy życiorys dobiegł do końca pewnego etapu - po prawie 25 latach dowodzenia „Białą Fregatą" jej komendant opuścił statek, przechodząc na emeryturę.

Jego imię nosi szkoła podstawowa w rodzinnym Boreczku, ponadto od 2012 roku  corocznie przyznawana jest nagroda jego imienia. https://pl.wikipedia.org/wiki/Nagroda_im._Kapitana_Leszka_Wiktorowicza

Na nabrzeżu portu w Gdyni, w Basenie Prezydenckim, odsłonięto tablicę pamiątkową przypominającą postać Kapitana Wiktorowicza.

Nagrody i wyróżnienia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Złoty Krzyż Zasługi

medal „Za szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego”