Mieczysław Miller

żeglarz, działacz żeglarski

ur. 23 grudnia 1902 r. zm. 5 października 1993 r. w Katowicach

miejsce pochówku: Cmentarz Parafialny Kościoła NMP w Katowicach Wełnowcu

 Po ukończeniu studiów politechnicznych został inżynierem mechanikiem. . Już 31 lipca 1924 r. kielecki dziennik „Słowo”, zamieścił artykuł, w którym pisano, że „student Politechniki Warszawskiej Mieczysław Miller zastosował motor od motocykla do łódek na stawie Garbińskiego w parku, mianowicie do “Czajki” i “Mewy”. Rezultat jest doskonały, łodzie te, bez użycia wioseł szybują sprawnie po gładkiej tafli stawu, a wielu amatorów korzysta z tak miłej atrakcji...”.

Na Śląsk przeniesiony został służbowo w 1950 roku do organizującego się wówczas Biura Projektów Surowców Mineralnych “Biprokop”. Ostatnie 14 lat pracy zawodowej spędził w Głównym Instytucie Górnictwa jako samodzielny pracownik naukowy, zajmując się hydrotransportem i hydraulicznym urabianiem węgla. Posiadał kilkanaście patentów, m.in. za unikalną w swoim czasie przesuwną tamę podsadzkową. Na emeryturę przeszedł w 1979 roku i dopiero wówczas miał wystarczająco dużo czasu na uprawianie żeglarstwa.

Swoich aktywności nie ograniczał tylko do żagli, w katalogu jego zainteresowań mieściło się także szybownictwo, narciarstwo i sporty motorowodne. Brał udział w rajdach samochodowych i wyścigach motocyklowych. Najbardziej pasjonował go jednak sporty wodne. W dniach od 9 sierpnia do 27 sierpnia 1947, jako członek Ligi Morskiej Okręgu Kieleckiego, odbył w towarzystwie Anny Wiszniewskiej rejs jachtem żaglowym (jola mieczowa o długości 5 m i szerokości 1,28 m, konstrukcji własnej M. Millera), pod banderą Ligi Morskiej, ze Szczecina do Kołobrzegu,. Podróż, zaplanowana początkowo do Gdańska i Elbląga, przerwana została ze względów obiektywnych (ćwiczenia artylerii morskiej). 22 kwietnia 1952 r. uzyskał patent sędziego motorowodnego klasy państwowej. 30 września 1952 roku zdał egzamin na stopień sternika II kl., a dwa lata później uzyskał trzecią klasę sportową w żeglarstwie jako sternik.

Pod koniec 1959 roku wypłynął na rejs  na “Zewie Morza”, na trasie: Świnoujście, Kanał Kiloński, Antwerpia, Londyn, Roterdam, Hamburg, Gdynia. W kolejnych latach żeglował na „Karolince”, którą później przez wiele lat dowodził w rejsach szkoleniowych. Po uzyskaniu patentu kapitańskiego w 1963 roku żeglował po Bałtyku, Morzu Północnym, ale także po Adriatyku. W połowie lat 70. dowodził tym jachtem w rejsach do Hawany, Meksyku i Casablanki. W roku 1984 bierze udział w “Operacji Żagiel’84”, związanej z obchodami 400-lecia odkrycia przez Jacqesa Quartiera drogi morskiej do Kanady. W czwartym etapie wyprawy prowadzi “Karolinkę III” z Montrealu do Lizbony, po raz trzeci, tym razem w wieku 83 lat, pokonując Atlantyk. Jeszcze w roku 1992, a więc w 90-tym roku życia prowadził rejs morski na jachcie “Barlovento II” do Danii i Szwecji. W sumie odbył około 40 rejsów morskich i oceanicznych.

Był również sędzią żeglarskim I klasy. Już w 1955 roku został mierniczym SŻ GKKF. W latach pięćdziesiątych jest także członkiem Komisji Sprzętu i Urządzeń PZŻ  Od 1973 roku jest inspektorem nadzoru technicznego PZŻ nad budową jachtów morskich oraz inspektorem Polskiego Rejestru Statków, nadzorując budowę, przebudowę i remonty jachtów morskich. W sumie nadzorował budowę około 40. jachtów morskich. Był członkiem założycielem TKŻ PTTK “Tramp” w Katowicach oraz członkiem Żeglarskiego Klubu Morskiego w Katowicach. Był Członkiem Honorowym obu tych klubów, a także kilku innych.

Przez wiele lat był aktywnym członkiem Mesy Kaprów Polskich.  W 1982 roku otrzymał -jako pierwszy w historii tej odznaki- Dużą Złotą Żeglarską Odznakę Turystyczną PTTK z trzema szmaragdami.

Nagrody i wyróżnienia:

Członek Honorowy PZŻ

srebrna odznaka „Zasłużony Pracownik Morza”

odznaka „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego”

odznaka „Zasłużonemu dla Żeglarstwa Śląskiego”

Nagroda Specjalna „Głosu Wybrzeża” za całokształt osiągnięć

Członek Honorowy Katowickiego OZŻ