Mikołaj Osiński herbu Radwan

żeglarz, działacz żeglarski

ur. 10 grudnia 1885 r. w Kijowie, zm. 18 września 1973 r. w Warszawie

miejsce pochówku: Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Urodził się w Kijowie w rodzinie zesłańców. Z żeglarstwem zetknął się nad Dnieprem, pływał na własnoręcznie zbudowanej łódce. Ścigał się w regatach, ale brał także udział w pływaniach turystycznych. Zainteresował się bojerami, jeździł do Estonii w poszukiwaniu odpowiednich warunków. Brał udział w kilku rejsach po Morzu Czarnym i Bałtyckim, ale na co dzień w klubie zajmował się przede wszystkim szkoleniem młodzieży.

Ukończył szkołę handlową w Kijowie i akademię wojskową w Czugujewie i poświęcił się służbie wojskowej. Od 1909 był oficerem zawodowym wojska rosyjskiego. Podczas I wojny światowej został ranny, a po rekonwalescencji został zdemobilizowany.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przyjechał do Warszawy i wstąpił do wojska uzyskując stopień majora. W stan spoczynku przeszedł w roku 1932 i zajął się działalnością żeglarską. Był jednym z założycieli Oficerskiego Yacht Klubu i Polskiego Związku Żeglarskiego.

Był również w tym czasie aktywnym bojerowcem, startował w regatach rangi mistrzostw Polski. Na Wiśle brał udział w regatach związkowych, regularnie startował również w regatach Warszawa-Modlin.

Wojnę przeżył w Warszawie, działał w strukturach konspiracji AK. Po wyzwoleniu powrócił do żeglarstwa, działał aktywnie w reaktywowanym YACHT KLUBIE POLSKI. Jeszcze pod koniec lat 60. żeglował na swoim Ramblerze, najczęściej z córką i wnuczką, w 1969 roku wystartował na ostatnich swoich regatach na Jeziorze Zegrzyńskim.

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Odznaka „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego”

Autor książek:

„Krótki podręcznik jachtingu lodowego”, 1939.

„Żeglarstwo lodowe”, 1951

reprodukcje: Marek Słodownik