Tadeusz Ziółkowski
żeglarz, działacz żeglarski
1886 - 1940
miejsce pochówku:
Cmentarz Ofiar Hitleryzmu na Zaspie w Gdańsku
żeglarz, działacz żeglarski
ur. 5 czerwca 1886 r. w Wiskitnie k. Koronowa, zm. 22 marca 1940 r. w obozie Stutthoff
miejsce pochówku: Cmentarz Ofiar Hitleryzmu na Zaspie w Gdańsku
Jako szesnastolatek dostał się w Hamburgu na szkolny żaglowiec "Grossherzogin Elizabeth", następnie pływał jako marynarz na kilku innych żaglowcach. W 1910 r. uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W latach 1910-1911 r. odbywał służbę wojskową na pancerniku „Pommern”.
Podczas I wojny światowej został wcielony do Kriegsmarine. Wraz z okrętem, wiosną 1915 r. został internowany w USA. W październiku 1919 r. powrócił do Polski. W październiku 1920 r. został powołany do Polskiej Marynarki Wojennej z przydziałem do Komendy Portu Wojennego w Pucku. We wrześniu 1921 r. został komendantem żaglowca szkolnego Marynarki Wojennej „Lwów”.
W maju 1923 r. statek pod jego dowództwem wypłynął w swój pierwszy dalekomorski rejs do Brazylii. W styczniu 1929 objął stanowisko komandora Urzędu Pilotów w Radzie Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku. Zainicjował kampanię na rzecz wychowania morskiego wśród harcerzy i młodzieży akademickiej - od 1932 był kierownikiem sportowo-żeglarskim Polskiego Klubu Morskiego.
Także dzięki staraniom Tadeusza Ziółkowskiego doszło do udziału polskiej ekipy żeglarskiej na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku, której był kierownikiem.
25 sierpnia 1939 komandor Ziółkowski wraz z kilkoma innymi polskimi pracownikami Rady Portu i Dróg Wodnych został aresztowany przez policję gdańską. Po kilku godzinach zwolniony i przywrócony na stanowisko, został ponownie aresztowany 1 września 1939 r.
Więziony w obozie w Nowym Porcie, następnie został osadzony w nowo powstałym obozie w Stutthofie. Zginął w jednej ze zbiorowych egzekucji działaczy polskich w Gdańsku 22 marca 1940.
Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego w Gdańsku. fot. Marek Słodownik
reprodukcje: Marek Słodownik